| Allan Holdsworth - Secrets
(rel.1989)
|
| Notes |
AMG Review (4 1/2):
A true masterpiece, Secrets is the massive culmination of Allan Holdsworth's years-long legato technique and SynthAxe development. Conceptually inspired by but significantly different from the electric guitar, the SynthAxe is not a guitar-controlled synthesizer; it's a completely unique instrument of its own, making the guitarist's gripping performances all the more impressive. Holdsworth actually plays both instruments at a world-class level, setting an almost unreachable technical standard for aspiring rock, jazz, and fusion players. In addition to Secrets' technical accomplishments, Holdsworth contributes some of the most inspired songwriting of his career. The instrumental choruses are subtle and fluid, and the vocal lines on "Secrets" (performed by Rowanne Mark) and "Endomorph" (Craig Copeland) surpass earlier Holdsworth-penned efforts with their touching lyrics and melodies. Simply put, this 1989 Enigma release is a triumph, the final contribution to the artist's seminal '80s collection that includes Metal Fatigue and Atavachron. Fans of progressive music (no matter the genre) are recommended to search out the furtive Secrets, and unearth the sadly hidden knowledge of a musician's sublime transcendence of form, through passion and genius. - Vincent Jeffries
_dyskografia: http://www.enter.net/~rainsong/discog.html
_SECRETS (1989) - apogeum, jeśli chodzi o wykorzystanie SynthAxe w solówkach. Dużo dobrych improwizacji, na płycie zauważalna jest pewna progresja - partie solowe są rozbudowane. Na bębnach gra Vinnie Colaiuta. Ballada "54 Duncan Terrace" to popis Alana Pasqua na fortepianie i piękne solo Jimmy'ego Johnsona (basiści! Pora odkryć tego muzyka. Nie samym Millerem i Pastoriusem człowiek żyje!). Utwór "Joshua" autorstwa klawiszowca Steve'a Hunta to przepiękna liryczna melodia, a w niej Holdsworth w szczycie formy (długie, dramatyczne frazy). To co słyszymy w "Spokes", gdy Holdsworth gra fantastycznie i - co ważne - dynamicznie na SynthAxe pozostaje dla mnie niedoścignionym wzorcem. Awangardowa kompozycja Wackermana "Peril Premonition" zawiera kolejną perfekcyjną solówkę gitarową, długą i pełną materiału szkoleniowego jeśli chodzi o artykulację i budowę muzycznej wypowiedzi. Płytę kończy "Endomorph" - po wokalnym wstępie słyszymy śpiewną kantylenę gitary uzupełnioną podkładem z SynthAxe. -Piotr Nowicki GiB 4/1998 fusion.pl
|
